Ένα από τα ζητήματα που απασχολεί την Αλβανία, τόσο σε διμερείς όσο και σε διεθνείς σχέσεις, είναι το λεγόμενο «τσάμικο». Πρόκειται για ένα θέμα που δεν έχει πραγματική βάση, αλλά χρησιμοποιείται ως διπλωματική στρατηγική της γειτονικής χώρας, προκειμένου να αντισταθμίσει τις διεκδικήσεις της για τη Βόρειο Ήπειρο.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Αλβανία δεν έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Ενβέρ Χότζα, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου υπήρξαν θύματα σοβαρών καταπιέσεων.
Η ιστορία δείχνει ότι η Αλβανία υποτάχθηκε αμαχητί στους Ιταλούς το 1939, ενώ αλβανικά στρατεύματα συμμετείχαν στην ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας το 1940. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα έλαβε υποσχέσεις για την παραχώρηση εδαφών, ωστόσο, τελικά, μόνο τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν μετά από σφοδρές διαπραγματεύσεις.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι μεγάλες δυνάμεις συναντήθηκαν στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946, όπου η Ελλάδα κατέθεσε τις διεκδικήσεις της. Εκεί, ο Ενβέρ Χότζα παρουσίασε την Αλβανία ως θύμα και αδικημένη χώρα, εξαπολύοντας επιθέσεις κατά της Ελλάδας και ιδιαίτερα κατά του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη.
Στο άρθρο αυτό, θα εξετάσουμε τη θέση του Χότζα για την Αλβανία και τη στάση της στον πόλεμο, παραθέτοντας αποσπάσματα από την ομιλία του σχετικά με την Ελλάδα. Επίσης, θα αναφερθούμε στην προσφυγή της Ουκρανίας που αφορά τις σχέσεις της με την Αλβανία και θα κλείσουμε με μια αποκάλυψη σχετικά με τις πολεμικές επανορθώσεις που έδωσε η Ελλάδα στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π.
