Η Δαμασκός γέμισε με πολίτες που γιόρτασαν την απομάκρυνση του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Ρωσία, σημειώνοντας το τέλος μίας βίαιης κυριαρχίας που διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια. Ωστόσο, η χαρά αυτή μετατράπηκε σε θλίψη κατά τη διάρκεια της κηδείας του Μαζέν αλ-Χαμάντα, ενός από τους πιο αναγνωρίσιμους επιζώντες βασανιστηρίων, ο οποίος είχε εξαφανιστεί το 2020. Η Συρία τώρα καλείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα των 130.000 αγνοουμένων, οι οποίοι ίσως να έχουν χαθεί για πάντα.
Στην πλατεία αλ-Χιτζάζ, χιλιάδες πολίτες, κρατώντας φωτογραφίες των αγνοούμενων αγαπημένων τους προσώπων, θρηνούσαν δημόσια. Η αρχική ευφορία για την ανακάλυψη επιζώντων στα χέρια των αντικαθεστωτικών αρχών έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, καθώς πολλές οικογένειες έψαχναν σε φυλακές και νεκροτομεία χωρίς κανένα ίχνος των δικών τους.
Η δημόσια θλίψη που εκφράστηκε ήταν αδιανόητη μόλις πριν από μία εβδομάδα, καθώς η Συρία ήταν υπό καθεστώς αστυνομοκρατίας. Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ επέτρεψε στους ανθρώπους να εκφράσουν τη συλλογική τους θλίψη και να ελπίζουν για δικαιοσύνη.
Σημαντικές είναι οι ιστορίες που αναδεικνύουν τη βαρβαρότητα του καθεστώτος. Ο Μαζέν αλ-Χαμάντα, ακτιβιστής και πρώτος διαδηλωτής κατά του Άσαντ, υπήρξε θύμα φρικτών βασανιστηρίων κατά την κράτησή του. Η ιστορία του έγινε γνωστή μέσω ντοκιμαντέρ, όμως το 2020, επιστρέφοντας στη Συρία, συνελήφθη και εξαφανίστηκε. Η σορός του βρέθηκε πρόσφατα, επιβεβαιώνοντας την τραγική του μοίρα.
Η Ράνια αλ-Αμπάσι, μία οδοντίατρος και πρώην πρωταθλήτρια σκακιού, είναι επίσης ένα παράδειγμα οικογενειακής τραγωδίας. Συνελήφθη το 2013 μαζί με την οικογένειά της μετά από μία πράξη ανθρωπιστικής βοήθειας, και από τότε αγνοούνται. Η ιστορία της αναδεικνύει την απεγνωσμένη κατάσταση πολλών οικογενειών στη Συρία.
