Συναισθηματικά φορτισμένα είναι τα λόγια μιας μητέρας από την Πάτρα, η οποία έγινε δότρια του δεξιού λοβού του ήπατός της στο 18χρονο γιο της, που υπέφερε από κίρρωση ήπατος λόγω οικογενούς χολοστατικής ηπατοπάθειας.
Στην εφημερίδα «Πελοπόννησος», η Αλεξάνδρα Χαραλαμποπούλου μοιράζεται την εμπειρία της, περιγράφοντας την πορεία του γιου της όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και τις στιγμές που πέρασαν στο Λαϊκό Νοσοκομείο, όπου πραγματοποιήθηκε η μεταμόσχευση – η τρίτη στη χώρα μας από ζωντανό δότη – με τη βοήθεια ρομποτικού συστήματος.
Η μητέρα, που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο την Τρίτη, δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της μιλώντας για τον γιο της, Χρήστο Μπιλάλη, που παραμένει στη ΜΕΘ σε καλή κατάσταση.
«Και την καρδιά μου να μου ζητούσαν εκείνη τη στιγμή, θα τα έδινα όλα», δήλωσε με συγκίνηση. «Είχα κάνει πολλές σκέψεις τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά εκείνη τη στιγμή ανυπομονούσα…»
Η Αλεξάνδρα εξέφρασε την απόλυτη εμπιστοσύνη της στον γιατρό Γιώργο Σωτηρόπουλο, λέγοντας ότι δεν την ενδιέφερε πώς θα γινόταν η διαδικασία, αλλά μόνο να σωθεί ο γιος της. «Δεν με ένοιαζε πώς θα έπαιρναν το μόσχευμα από μένα. Μ’ ένοιαζε μόνο να το δώσουν στον γιο μου», πρόσθεσε.
Ο Χρήστος ήταν ενημερωμένος για την κατάσταση και, αν και αρχικά ανησύχησε, ο γιατρός τον διαβεβαίωσε για την ανάγκη της μεταμόσχευσης. «Είναι παιδί 18 ετών και θέλει να ζήσει», αναφέρει η μητέρα του, θυμόμενη τη στιγμή που της είπε: «Ρε μαμά, δηλαδή εσύ θα μου δώσεις το συκώτι σου και ‘γω θα ζω κανονικά πλέον;».
Ο νεαρός είχε δώσει μάχη για την επιβίωσή του από πολύ μικρός. Στα 2,5 του χρόνια, οι γιατροί στην Αγγλία απέκλεισαν το ενδεχόμενο μεταμόσχευσης, όμως τον διαβεβαίωσαν ότι μπορούσε να ζήσει με φάρμακα. Δυστυχώς, στο τέλος του 2023 διαγνώστηκε με κίρρωση του ήπατος.
«Ποια μάνα δεν θα το έκανε;» αναρωτιέται η Αλεξάνδρα, τονίζοντας την εμπιστοσύνη και την ευγνωμοσύνη της προς τον γιατρό που ανέλαβε την επέμβαση. «Πήρα δύο ζωές, τη δική μου και του παιδιού μου, και τις έβαλα στα χέρια του», καταλήγει.
