Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εφιαλτική κατάσταση, καθώς η αυξημένη ζήτηση στον τομέα του τουρισμού και η αγροτική δραστηριότητα επιταχύνουν τη διαδικασία μετατροπής της σε έρημο. Παράλληλα, περίπου το 5 από τα 9,5 δισεκατομμύρια κυβικά νερού που καταναλώνουμε ετησίως χάνονται λόγω διαρροών από το παλιό και κακώς συντηρημένο δίκτυο των 7.000 χιλιομέτρων σωληνώσεων.
Σύμφωνα με τις έρευνες του World Resources Institute και την έκθεση της Deloitte, η Ελλάδα κατατάσσεται 19η παγκοσμίως αναφορικά με τον κίνδυνο λειψυδρίας, καθώς οι ανάγκες για νερό συνεχώς αυξάνονται, ενώ τα διαθέσιμα αποθέματα μειώνονται. Η τελευταία δημοσιευμένη έκθεση στο «GeoHazards» αναφέρει ότι το 49% των εδαφών της χώρας είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στην ερημοποίηση, επηρεαζόμενο από ανθρωπογενείς παράγοντες.
Η κλιματική αλλαγή, ενισχυμένη από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, επιδεινώνει το πρόβλημα της λειψυδρίας, με την Ελλάδα να έχει ποικιλία βροχοπτώσεων ανά περιοχή. Η ανατολική Ελλάδα δέχεται λιγότερη βροχή από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ενώ η δυτική συγκρίνεται με το Παρίσι, γεγονός που καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο ανησυχητική.
Η έντονη τουριστική δραστηριότητα συμβάλλει στην αυξανόμενη κατανάλωση νερού, με τις απολήψεις για ύδρευση να έχουν υπερδιπλασιαστεί την περίοδο 2001-2022. Οι ανάγκες αυτές αποδίδονται κυρίως στην αύξηση της τουριστικής κίνησης και στις μεγάλες απώλειες από τα δίκτυα διανομής, οι οποίες φτάνουν το 50%. Το πρόβλημα είναι πιο οξύ σε περιοχές με μεγάλες τουριστικές ροές, όπως οι Κυκλάδες.
Σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή Λάζαρο Φλορίδο-Μπενίτεθ, οι τουρίστες στην Καταλονία καταναλώνουν κατά μέσο όρο 163 λίτρα νερού ημερησίως, ενώ σε πολυτελή ξενοδοχεία η κατανάλωση φτάνει τα 240 λίτρα, σε σύγκριση με τα 160 λίτρα των κατοίκων της Βαρκελώνης. Στη Σίφνο, οι τουρίστες καταναλώνουν 2 έως 3 φορές περισσότερο νερό από τους ντόπιους, κυρίως λόγω της αυξημένης χρήσης ντους και πισινών.
Οι δήμαρχοι νησιών όπως η Σίφνος, η Πάρος και η Νάξος αναρωτιούνται γιατί οι τουριστικές επιχειρήσεις και οι παραθεριστές πρέπει να επιβαρύνουν τόσο τις περιορισμένες υδάτινες πηγές. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν πισίνες σε νησιά με όμορφες παραλίες; Ή γιατί να χτίζονται μεγάλα σπίτια σε μικρές εκτάσεις γης;
