Η Αθήνα επαναφέρει τον «Φάκελο Λιβύη» στο επίκεντρο, καθώς η γειτονική Βόρεια Αφρική αποτελεί σημαντική πρόκληση για την ασφάλεια της περιοχής και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε από το 2019, όταν η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης υπέγραψε το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο με την Τουρκία.
Πριν από την επικύρωση του Μνημονίου από την Ανατολική Λιβύη, η Ελλάδα είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσει σχέδιο για να αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας, τόσο με την κυβέρνηση Ντμπέιμπα στην Τρίπολη όσο και με τους ισχυρούς παράγοντες στην Ανατολική Λιβύη, όπως τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου Ακίλα Σάλεχ και τον στρατηγό Χαφτάρ.
Η διπλωματική προετοιμασία ήταν εντατική, με τον Έλληνα πρέσβη να συναντά τον Λίβυο Υπουργό Εξωτερικών, ενώ αναμένεται η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη στην Τρίπολη, κάτι που θα αποτελέσει την πρώτη υψηλού επιπέδου επαφή από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2021.
Η επίσκεψη του Νίκου Δένδια το 2022, όπου αρνήθηκε να συναντηθεί με την Λίβυα ομόλογό του, είχε προκαλέσει την περαιτέρω ψύχρανση των σχέσεων Ελλάδας και Λιβύης, ενώ οι σχέσεις με την Ανατολική Λιβύη παρέμειναν παγωμένες.
Η Λιβύη, γειτονική χώρα της Ελλάδας, απαιτεί στοιχειώδη συνεννόηση για τη διαχείριση θεμάτων που σχετίζονται με τις θαλάσσιες ζώνες και τη μετανάστευση. Η Ελλάδα, ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατέχει έναν κρίσιμο ρόλο στις αποφάσεις που αφορούν τη Λιβύη, ενώ η χώρα αυτή αναζητά στήριξη από την Ευρώπη για την πολιτική της σταθερότητα.
