Η συζήτηση για τη μετάβαση της χώρας σε ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο αναδεικνύει σημαντικά θέματα που αφορούν την οικονομία και την ανάπτυξη. Συχνά, η συζήτηση αυτή παρουσιάζει ιδεολογικές φορτίσεις και απλουστεύσεις, αντί να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα και δημοσιονομικές συνθήκες. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει διαρθρωτικές αδυναμίες, με τον τουρισμό να αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην οικονομία.
Ο τουρισμός συμβάλλει σημαντικά στο ΑΕΠ, με εισπράξεις που υπερβαίνουν τα 21 δισ. ευρώ και συνολική επίδραση που φτάνει τα 80 δισ. ευρώ. Επιπλέον, ο τουρισμός λειτουργεί θετικά στο ισοζύγιο απασχόλησης και στην κοινωνική συνοχή, ενισχύοντας περιοχές με περιορισμένες εναλλακτικές μορφές παραγωγής.
Η μεταποίηση επίσης έχει καταγράψει πρόοδο, με αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών. Ωστόσο, το εμπορικό έλλειμμα παραμένει υψηλό, υπογραμμίζοντας τη σημασία του τουρισμού στην εξωτερική ισορροπία. Το ερώτημα δεν είναι “τουρισμός ή βιομηχανία”, αλλά πώς μπορούν να αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματα κάθε τομέα για αμοιβαία ενίσχυση.
Ο τουρισμός ενισχύει επίσης την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, παίζοντας καίριο ρόλο στη δημογραφική σταθερότητα περιοχών. Είναι αναγκαίο να αξιοποιηθούν οι πόροι και οι δυνατότητες κάθε τομέα, προκειμένου να οικοδομηθεί μια βιώσιμη και ανταγωνιστική οικονομία.
