Ο Πέτρος Φιλιππίδης δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του στις κατηγορίες για βιασμό, ζητώντας να μιλήσει ελεύθερα στο δικαστήριο. Αναφέρεται στην πανδημία ως αφετηρία των γεγονότων, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι κακοποιητής, αλλά αλλάζει η αντίληψη για τον εαυτό του και τον ρόλο του στον χώρο του.
Κατά τη διάρκεια της απολογίας του, αναφέρεται στο κίνημα #MeToo, υπογραμμίζοντας τη σημασία της αντιμετώπισης των καταγγελιών χωρίς διακρίσεις φύλου. Εκφράζει την άποψη ότι οι καταγγελίες πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό προς το τεκμήριο της αθωότητας, καταγγέλλοντας τη χρήση βίας και την ανάγκη για αλλαγή στον χώρο.
Ο κατηγορούμενος εξιστορεί τη ζωή του, αναφέροντας τους καλλιτέχνες που τον επηρέασαν. Τονίζει την αξία του ήθους και την ανάγκη για μετάφρασή του στη σημερινή κοινωνία. Καταλήγει στο ότι παρά τις δόξεις και τα χρήματα, η ζωή του έχει αλλάξει και πλέον εξαρτάται από τη σύζυγό του.
Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη συνεχίζεται, αναδεικνύοντας τις πολυεπίπεδες πτυχές της υπόθεσης και τις αντιδράσεις του στο δικαστήριο.
