Η κατάπαυση πυρός ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν τηρείται χωρίς παραβιάσεις, σημειώνοντας μια νέα φάση στη στρατηγική των ΗΠΑ απέναντι στην Τεχεράνη, όπου στρατιωτικά μέτρα και διπλωματία συνυπάρχουν.
Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ στο Ιράν, γνωστοί ως Επιχείρηση «Midnight Hammer», πραγματοποιήθηκαν στις 22 Ιουνίου και αποτελούν την αποκορύφωση μιας μακροχρόνιας προετοιμασίας για την καταστροφή ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, με σκοπό την αποτροπή ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από την Τεχεράνη. Παρά την επιτυχία αυτή, οι διαπραγματεύσεις για το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας στο Ιράν συνεχίζονται με κεντρικό ρόλο τη διπλωματία.
Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε την επίτευξη στρατηγικού στόχου, καταστρέφοντας κρίσιμες εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου, όπως το Φορντό και το Νατάνζ, χρησιμοποιώντας υπερσύγχρονες βόμβες σχεδιασμένες για βαριά θωρακισμένες εγκαταστάσεις. Ο στρατηγός Νταν Κέιν δήλωσε ότι η αποστολή αποτελεί την κορύφωση μιας 15χρονης στρατηγικής, που ξεκίνησε το 2009, με ανάλυση της στρατηγικής του Ιράν.
Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της επίθεσης, καθώς οι πληροφορίες για την τύχη των ιρανικών πυρηνικών αποθεμάτων είναι ασαφείς. Η Washington Post αναφέρει ότι οι μυστικές υπηρεσίες υποδεικνύουν ότι το Ιράν μπορεί να έχει απομακρύνει το εμπλουτισμένο ουράνιο πριν από τις επιθέσεις.
Στο διπλωματικό επίπεδο, οι ΗΠΑ και το Ιράν φαίνεται να διεξάγουν έναν ευαίσθητο διάλογο. Στις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι περιλαμβάνονται επενδύσεις σε πυρηνικά προγράμματα για ειρηνικούς σκοπούς, άρση κάποιων κυρώσεων, καθώς και εναλλακτικές λύσεις για το εμπλουτισμένο ουράνιο, όπως εισαγωγή από τρίτες χώρες.
Η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να διασφαλίσει ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει πυρηνικά όπλα, επιτρέποντάς του παράλληλα τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς. Ωστόσο, η διαπραγματευτική διαδικασία παραμένει αβέβαιη καθώς το Ιράν διατηρεί τις απαιτήσεις του για πλήρη έλεγχο του εμπλουτισμένου ουρανίου.
Η συνδυασμένη στρατηγική στρατιωτικών επιθέσεων και διπλωματικών κινήσεων παρέχει στις ΗΠΑ μια ισχυρή θέση διαπραγμάτευσης, ωστόσο η τελική έκβαση εξαρτάται από την ευελιξία του Ιράν να αποδεχθεί τις προτάσεις που δεν θίγουν τα συμφέροντά του στην πυρηνική ενέργεια.
