Ο Χαλίφα Χαφτάρ, ηγετική φιγούρα από την ανατολική Λιβύη, είναι γνωστός για τον αυταρχισμό και την εξουσιομανία του. Στα 82 του χρόνια, παραμένει ένα σύμβολο ενός παρωχημένου κόσμου, με ρίζες σε φυλάρχους και πολέμαρχους. Η στρατηγική του επικεντρώνεται στην οικοδόμηση μιας κλεπτοκρατικής δυναστείας στην πλούσια πετρελαιοπαραγωγική περιοχή της χώρας.
Μέσα από στρατιωτικές στολές και κοστούμια, κρύβει την αδίστακτη προσωπικότητά του, προβάλλοντας τον εαυτό του ως προμαχώνα σταθερότητας σε μια διαιρεμένη Λιβύη. Παράλληλα, απορρίπτει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, ενώ εξετάζει τη δυνατότητα υιοθέτησης του τουρκολιβυκού μνημονίου, που υπέγραψε η κυβέρνηση της Τρίπολης, με την οποία διατηρεί αντιπαλότητα.
Η πολιτική του Χαφτάρ περιλαμβάνει την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών, εκμεταλλευόμενος τις καραβιές μεταναστών από το Τομπρούκ προς την Ελλάδα. Οι μεταναστευτικές ροές, που ξεκινούν από την ακτογραμμή που ελέγχει, προσφέρουν μια πηγή εσόδων, καθώς ο ίδιος επιδιώκει να αποσπάσει χρήματα από την Ευρώπη για την καταπολέμηση των μαζικών μεταναστευτικών ροών.
Αναγνωρίζοντας την απειλή που συνιστά ο Χαφτάρ, οι ελληνικές διπλωματικές αρχές είχαν αρχικά υποδεχτεί τον «σύμμαχο» τον Ιανουάριο του 2020, σε μια περίοδο που εκείνος είχε αποκηρύξει το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η κυβέρνηση της Τρίπολης, εξαρτημένη από την Τουρκία, παραμένει ένα αμφιλεγόμενο σχήμα εξουσίας, το οποίο δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη στήριξη του Ερντογάν.
Η στρατηγική του Χαφτάρ, που περιλαμβάνει σφοδρές επιθέσεις κατά της Τρίπολης από το 2019, αποδεικνύει την έλλειψη ηθικής ουδετερότητας της προσωπικότητάς του. Παρά την εικόνα του ως πυλώνας σταθερότητας, η πραγματικότητα τον αποκαλύπτει ως τυχοδιώκτη στην ταραγμένη περιοχή της Λιβύης.
Η κατάσταση στη Λιβύη, με την υποδομή της χώρας σε ανάγκη επανακατασκευής, παραμένει δραματική. Στην πόλη Βεγγάζη, η καθημερινότητα των κατοίκων διακόπτεται από τις συνέπειες των μαχών και των συγκρούσεων, που έχουν αφήσει την περιοχή σε κατάσταση αποσύνθεσης.
