Σε άλλες εποχές, θα είχαμε μιλήσει για νέους Ουρβανούς και νέες μπομπάρδες. Σήμερα, ωστόσο, η συμφωνία της Τουρκίας με τη Βρετανία και τη Γερμανία για την απόκτηση 40 μαχητικών Eurofighter Typhoon εκτιμάται από στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της γείτονος ότι, παρόλο που έχει σημασία, δεν μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες και να απειλήσει την ελληνική αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο. Αλλά είναι έτσι;
Το κύριο ερώτημα που τίθεται είναι αν το Eurofighter είναι ανώτερο μαχητικό από το Rafale που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας. Ωστόσο, πέρα από την άμεση σύγκριση των δύο αεροσκαφών, αυτό που έχει σημασία για τις σημερινές Πολεμικές Αεροπορίες δεν είναι μόνο η νίκη σε παιχνίδια στρατηγικής, αλλά η ύπαρξη ενός ομοιογενούς και τεχνολογικά προηγμένου στόλου. Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, με τον συνδυασμό Rafale, F-16 Viper, Mirage, F-4 Phantom και κυρίως F-35, έχει πετύχει αυτό τον στόχο, με τα αεροσκάφη 4,5ης γενιάς (Rafale – Viper) να συνεργάζονται με το 5ης γενιάς F-35. Αυτή είναι και η αιτία που η Τουρκία, μετά την αγορά Eurofighter, επιδιώκει επίσης να αποκτήσει F-35, γεγονός που θα προκαλούσε ανησυχία και για τις δύο πλευρές των συνόρων της, τόσο με την Ελλάδα όσο και με το Ισραήλ.
Η ελληνική πλευρά είχε ενημερωθεί νωρίς για τις προθέσεις των Φρίντριχ Μερτς και Κιρ Στάρμερ να ενισχύσουν τη συνεργασία τους με την Άγκυρα, αρχίζοντας από την πώληση μαχητικών αεροσκαφών. Η Τουρκία, με αεροπορία που βασίζεται σε F-16 Block 30, τα οποία είναι δύο γενιές πίσω από τα σύγχρονα, επιθυμούσε να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη 4ης γενιάς, ώστε να αποτελέσουν αντίβαρο στην απόκτηση των 24 γαλλικών Rafale από την Ελλάδα (αναμένονται συνολικά 30-36 μέχρι το 2030) και να διευκολύνουν τη μετάβαση στην 5η γενιά, δηλαδή στην απόκτηση F-35, για την οποία η Τουρκία συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις, ενώ η Ελλάδα έχει συμφωνήσει για 20 από αυτά.
Από την πλευρά του κονσόρτσιουμ που κατασκευάζει τα Eurofighter, το οποίο περιλαμβάνει τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία, η συμφωνία πώλησης στην Τουρκία φάνηκε ως ευνοϊκή εξέλιξη. «Θα διατηρήσει θέσεις εργασίας στη χώρα μας», δήλωσε ο Κιρ Στάρμερ. Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα Eurofighter πλησίαζε στο τέλος του, καθώς οι αεροπορίες των παραπάνω χωρών επενδύουν στα F-35, δεδομένου ότι η τεχνολογία εξελίσσεται ταχύτατα, με την Κίνα να εισέρχεται στο παιχνίδι και τα Eurofighter να κινδυνεύουν να μείνουν πίσω.
Αντίθετα, τα Rafale δεν αντιμετωπίζουν την ίδια τύχη, καθώς έχουν εξασφαλίσει ευρεία πελατειακή βάση, με αγοραστές από χώρες όπως η Ινδία, το Κατάρ, τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος και άλλες. Αυτή η βάση πελατών εγγυάται συνεχιζόμενη εξέλιξη και υποστήριξη για το γαλλικό μαχητικό, το οποίο είναι η προτιμώμενη επιλογή για χώρες που δεν έχουν πρόσβαση στα F-35.
Στην αερομαχία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, το ερώτημα «ποιο είναι καλύτερο;» δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Παρά το γεγονός ότι και τα δύο είναι δικινητήρια μαχητικά πολλαπλών ρόλων με σύγχρονα ραντάρ και ηλεκτρονικά συστήματα, υπάρχει μια σημαντική διαφορά: οι κινητήρες των Eurofighter προσφέρουν σχεδόν 30% περισσότερη ώθηση από τους γαλλικούς κινητήρες του Rafale. Έτσι, οι πτητικές επιδόσεις του Rafale είναι κάτω του μέσου όρου για μαχητικό 4ης γενιάς.
