Ένας κρατούμενος υπέστη ξυλοδαρμό μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του, ενώ άλλοι βγήκαν από το σκοτεινό κελί γεμάτοι μώλωπες και με αίμα στα ρούχα τους. Μια ακόμη περίπτωση περιγράφει έναν κρατούμενο που επέστρεψε στο κελί του δακρυσμένος, αναφέροντας πως υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.
«Ας τον βαρέσουμε σαν πινιάτα» φώναζαν οι φύλακες, με τους ήχους των χτυπημάτων να αντηχούν στις μεταλλικές επιφάνειες του κελιού. Το αποκαλούμενο «La Isla» – Το Νησί, ήταν το κελί όπου, σύμφωνα με Βενεζουελάνους που απελάθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπήρξε η πιο σφοδρή κακοποίηση κατά τη διάρκεια των 125 ημερών εγκλεισμού τους στο Κέντρο Κράτησης Τρομοκρατών (CECOT) του Ελ Σαλβαδόρ.
Καταθέσεις από 16 άνδρες που επιστρέφουν στη Βενεζουέλα προσφέρουν μια ανατριχιαστική εικόνα των συνθηκών στις φυλακές, όπου οι κρατούμενοι στερούνται ακόμα και την πρόσβαση σε δικηγόρους. Περίπου 14.000 Σαλβαδοριανοί εξακολουθούν να κρατούνται εκεί, με ελάχιστους να έχουν αποφυλακιστεί.
Οι Βενεζουελανοί κρατούμενοι που συλληφθήκαν κατά τη διάρκεια της μαζικής απέλασης, περιγράφουν επαναλαμβανόμενους ξυλοδαρμούς και σκόπιμη στέρηση ιατρικής φροντίδας. Κάθε ομαδικό κελί στο CECOT φιλοξενούσε περίπου 80 κρατούμενους σε συνθήκες ακραίας ανισότητας και βίας.
Το περιβόητο κελί απομόνωσης «La Isla» είχε μόνο μια τρύπα στο ταβάνι για φως και αέρα, και οι συνθήκες διαβίωσης χαρακτηρίζονται από έλλειψη βασικών αναγκών όπως στρώματα και ιδιωτικότητα.
Η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ απέφυγε να σχολιάσει τις κατηγορίες. Ο εκπρόσωπος του προέδρου Μπουκέλε χαρακτήρισε τους κρατούμενους εγκληματίες, ενώ οι καταγγελίες για βασανιστήρια ενδέχεται να αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, σύμφωνα με δικηγόρους.
Πολλοί από τους κρατούμενους είχαν εισέλθει νόμιμα στις ΗΠΑ, όμως κρατήθηκαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Κάποιοι υπήρξαν θύματα βασανιστηρίων, ενώ άλλοι βιώνουν τη φρίκη της απομόνωσης και της κακοποίησης.
Η κατάσταση στο CECOT, που θεωρείται η μεγαλύτερη φυλακή στην Αμερική, χαρακτηρίζεται από άθλιες συνθήκες διαβίωσης και καταστολή, με τους κρατούμενους να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες που προσιδιάζουν σε ζώα.
Όσοι είχαν ιατρικά προβλήματα υπήρξαν θύματα και εκεί, με καθυστερημένες ή ανύπαρκτες ιατρικές φροντίδες, ενώ περιγραφές για σεξουαλική βία από τους φρουρούς προκαλούν σοκ και αποτροπιασμό.
Η απόγνωση και η απεργία πείνας των κρατουμένων, οι αυτοτραυματισμοί και οι εξεγέρσεις είναι ενδεικτικά της φρίκης που βιώνουν καθημερινά.
