Στην πτήση για Σαντορίνη, η Βίρα μαζί με την οικογένειά της περιμένουν να ξεκινήσει η επιβίβαση για να ταξιδέψουν για πρώτη φορά στο φημισμένο ελληνικό νησί. Κατάγεται από την Ταϊβάν και αναφέρει ότι οι σεισμοί δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για εκείνην. Στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, μερικοί τουρίστες περιμένουν να επισκεφθούν το νησί για λίγες ημέρες και έπειτα να επιστρέψουν στην Αθήνα.
Στις συζητήσεις των ντόπιων μέσα στο αεροσκάφος, το ενδιαφέρον μονοπωλεί η συνεχής σεισμική δραστηριότητα που σημειώνεται εδώ και μέρες και το συχνό βουητό που ακούγεται κάθε φορά που η γη σείεται. Κατοίκοι και εργαζόμενοι στο νησί εκφράζουν τον φόβο τους από την κατάσταση.
Περπατώντας στα σοκάκια των Φηρών, η εικόνα θυμίζει κάτι από εποχές πανδημίας. Μαγαζιά ανοιχτά που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, επισκέπτες που φωτογραφίζονται σιωπηλά με φόντο το ηφαίστειο και κάτοικοι που προσπαθούν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με τη σεισμική ακολουθία.
Ο Ματθαίος, που ζει και εργάζεται στο νησί εδώ και σχεδόν 10 χρόνια, εξηγεί την καθημερινότητα του με τους συνεχείς σεισμούς που τους ταλαιπωρούν. Η ανησυχία για το μέλλον του νησιού είναι εμφανής.
Την εποχή αυτή ξεκινά η προετοιμασία για την επόμενη τουριστική περίοδο, με τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους να εκφράζουν ανησυχίες για την ανεπάρκεια των μέσων αξιολόγησης της σεισμικής δραστηριότητας. Η αβεβαιότητα επικρατεί.
Λίγο πριν την έξοδο των Φηρών, η κυρία Βαγγελιώ και ο κ. Φραγκούλης μοιράζονται τις αναμνήσεις τους από τον σεισμό του 1956, ενώ στο λιμάνι η αναχώρηση του Blue Star 1 συγκεντρώνει πλήθος ανθρώπων που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το νησί λόγω των σεισμών.
Ο φόβος και η ανησυχία κυριαρχούν στο νησί, ενώ οι κάτοικοι και οι επισκέπτες αντιμετωπίζουν μια αβέβαιη κατάσταση που επηρεάζει την καθημερινότητά τους.
