Οφείλουμε ως ελληνισμός να ενισχύσουμε τις παραδόσεις μας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, την χριστιανική μας ταυτότητα. Και να τα αξιοποιήσουμε με εξωστρέφεια. Οπως κάνουμε, ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, με την εκστρατεία μας για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, που τελούν υπό την επίθεση της woke ατζέντας και ενός θολού πολυπολιτισμού. Οπως κάνουμε με την αλληλεγγύη μας προς τους χριστιανούς αδελφούς μας στην Συρία και σε όλη την Μέση Ανατολή που κινδυνεύουν με διωγμό από τις πατρογονικές τους εστίες
Το θαύμα της Ορθοδοξίας
Ο επικεφαλής της ΔΣΟ στην ομιλία του τόνισε ότι “κάθε φορά που έρχομαι στην γλυκεία χώρα, κατά τον Λεόντιο Μαχαιρά, δεν σας κρύβω ότι αναπτερώνεται το ηθικό μου. Παρά το γεγονός ότι η μισή σχεδόν Κύπρος είναι σκλαβωμένη, για πάνω από μισό αιώνα, ότι ο στρατός του Αττίλα εξακολουθεί να μολύνει τα χώματα που αγίασαν απόστολοι, άγιοι και μάρτυρες, η Κυπριακή Δημοκρατία δείχνει μια αξιοζήλευτη ζωτικότητα. Και πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και για την Ελλάδα σε πολλούς από τους τομείς της οικονομίας και της διοίκησης”
Παράλληλα, σημείωσε ότι “θα ήμουν, όμως, άδικος αν περιόριζα τον θαυμασμό μου στα επιτεύγματα του κυπριακού οικονομικού τομέα. Γιατί, ταυτόχρονα, διαχρονικά με εντυπωσιάζει και η βαθιά θρησκευτική πίστη των Κυπρίων. Ο δυνατός δεσμός που διατηρούν με την Ορθοδοξία και τις παραδόσεις της, οι γεμάτες εκκλησίες, η συμμετοχή πολλών νέων στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Εξάλλου, αυτό το ιστορικό θαύμα της διατήρησης του ελληνισμού σε αυτήν την εσχατιά της Μεσογείου, δίπλα ακριβώς από την ασιατική και αφρικανική ήπειρο, οφείλεται δίχως άλλο στην Ορθοδοξία. Αυτή, άλλωστε, διαφύλαξε και την ταυτότητα σύμπαντος του ελληνισμού κατά την μακρά περίοδο της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας”
Χωρίς ψευδαισθήσεις απέναντι στην Τουρκία
Ακολούθως ο Μ.Χαρακόπουλος ανέφερε ότι “ως ελληνισμός οφείλουμε κατ’ αρχάς να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι με την Τουρκία μπορεί να λειτουργήσει ο κατευνασμός, ανεξάρτητα αν είναι απαραίτητο να διατηρούμε διαύλους συζήτησης και συνεννόησης. Ούτε, επίσης, να θεωρούμε ότι αν μόνοι μας δεν αντισταθούμε θα έλθουν κάποιοι τρίτοι να μας σώσουν και να μας προστατέψουν. Δυστυχώς, οι διεθνείς σχέσεις είναι σχέσεις συμφερόντων και συχνά ωμού ρεαλισμού. Το πάθημα, άλλωστε, της Μικράς Ασίας, αλλά και η εισβολή του 1974 στην Κύπρο πρέπει να αποτελεί για εμάς διαχρονικό μάθημα”
Συνέχισε λέγοντας ότι απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα χρειάζεται “συντονισμός μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου” ως ενιαίος χώρος, “αναβάθμιση των αμυντικών ικανοτήτων Ελλάδας και Κύπρου”, ακόμη “αν χρειάζεται ας μειώσουμε λίγο το βούτυρο για να αυξήσουμε τα κανόνια, γιατί είναι τα κανόνια που μας κατοχυρώνουν την ελευθερία μας”, “δίκτυο συμμαχιών”
Τέλος, τόνισε ότι “όλα τα παραπάνω για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να εδράζονται σε ένα υψηλό και ακμαίο ηθικό, το οποίο μπορεί να προσφέρει πρωτίστως η συνείδηση της μακράς ιστορίας μας και η ανάδειξη των αξιών της πίστης μας. Τα στοιχεία, δηλαδή, που συγκροτούν την ταυτότητά μας. Για να πολεμήσει κάποιος πρέπει να γνωρίσει πρωτίστως τι έχει να χάσει αν δεν πολεμήσει. Και η απάντηση είναι: Τον ίδιο του τον εαυτό”
