Με ένα εξώφυλλο που απεικονίζει τον Ντόναλντ Τραμπ ως βασιλιά, το περιοδικό Economist επισημαίνει την προσωποπαγή πολιτική του προεδρικού του στυλ. Στον πρώτο μήνα της θητείας του, ο Τραμπ έχει καταφέρει να προκαλέσει ενθουσιασμό στους υποστηρικτές του, ενώ ταυτόχρονα έχει σοκάρει τους αντιπάλους του.
Ο Τραμπ επιχειρεί να μετατρέψει την προεδρία σε κυρίαρχη εξουσία, παραμερίζοντας τα θεσμικά όργανα όπως το Κογκρέσο και τα δικαστήρια. Το ερώτημα που προκύπτει είναι μέχρι πού θα φτάσει αυτή η προσπάθεια και ποιες θα είναι οι συνέπειες για το δημοκρατικό σύστημα των ΗΠΑ.
Την Τρίτη, ο Λευκός Οίκος ανάρτησε σκίτσο του Τραμπ με στέμμα και τη λεζάντα «Ζήτω ο Βασιλιάς», αναφερόμενος στην κατάργηση των διοδίων, ενισχύοντας την εικόνα της συγκέντρωσης εξουσίας στα χέρια του.
Σύμφωνα με τον Economist, ο Τραμπ επιδιώκει να εδραιώσει τη δύναμή του μέσω προεδρικών διαταγμάτων, συχνά αγνοώντας το Κογκρέσο. Πολλά από τα εκτελεστικά του διατάγματα έχουν αμφισβητηθεί για την αντισυνταγματικότητα τους, δημιουργώντας μια δοκιμασία αντοχής στο δικαστικό σύστημα.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο Τραμπ προσπαθεί να απομακρύνει τις ΗΠΑ από πολυμερείς οργανισμούς και χρησιμοποιεί εμπορικούς δασμούς ως εργαλείο πίεσης. Η στάση του απέναντι στη Ρωσία και η αμφισβήτηση της διατλαντικής συμμαχίας δείχνουν μια προσέγγιση που θεωρεί τις παραδοσιακές συμμαχίες ως διαπραγματεύσιμες.
Ο Τραμπ δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος που προσπαθεί να συγκεντρώσει εξουσία, αλλά η μέθοδός του, η οποία παρακάμπτει θεσμικές δικλείδες, εγείρει ανησυχίες σχετικά με τη διατήρηση του διαχωρισμού των εξουσιών, που είναι θεμελιώδης για την αμερικανική δημοκρατία.
Η δικαστική εξουσία έχει τη δυνατότητα να ανακόψει τις υπερβολές της εκτελεστικής εξουσίας, και το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να απορρίψει ορισμένα από τα διατάγματα του Τραμπ, ενδεχομένως προκαλώντας μια συνταγματική κρίση.
Εν κατακλείδι, η οικονομική πραγματικότητα θα αρχίσει να ασκεί πίεση στην κυβέρνηση, και η δημόσια γνώμη μπορεί να στραφεί εναντίον του Τραμπ, παρά τη φαινομενική του ισχύ.
