Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν παύει τις επιθέσεις του στον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, εκτός από μία σύντομη παρένθεση 48 ωρών την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη. Η τελευταία του επίθεση σημειώθηκε την Παρασκευή, με ένα ξέσπασμα που προκάλεσε αναστάτωση στον Λευκό Οίκο. Για τον Τραμπ, ο Ζελένσκι αποτελεί ένα «εμπόδιο» που πρέπει να απομακρυνθεί ώστε να προχωρήσει το σχέδιο Ειρήνευσης που επιθυμεί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η απόφαση του Τραμπ να σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία ήρθε μετά από δήλωση αξιωματούχου του Λευκού Οίκου, ο οποίος ανέφερε ότι οι ΗΠΑ θα επανεξετάσουν τη βοήθειά τους, με στόχο την επίτευξη ειρηνικής λύσης στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Ο πρόεδρος έχει δηλώσει ότι επιθυμεί συνεργάτες που να συμμερίζονται την ίδια δέσμευση για την ειρήνη.
Η δήλωση αυτή έγινε μετά από συνεδρίαση στον Λευκό Οίκο, στην οποία συμμετείχαν ο υπουργός Άμυνας και ο υπουργός Εξωτερικών, καθώς και σύμβουλοι του Τραμπ.
Ο Ζελένσκι, αποχωρώντας από το Λονδίνο, δήλωσε ότι δεν θα είναι εύκολο να απομακρυνθεί από την εξουσία και υπογράμμισε ότι ο μόνος τρόπος να χάσει τις εκλογές είναι να μην είναι υποψήφιος. Ο Τραμπ αντέτεινε ότι ο Ζελένσκι δεν επιθυμεί την ειρήνη και δεν θα παραμείνει για πολύ καιρό στη θέση του, θυμίζοντας φραστικά επιθέσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν κατά άλλων ηγετών.
Ωστόσο, για να προχωρήσει σε εκλογές, ο Ζελένσκι αντιμετωπίζει τρία σημαντικά εμπόδια: την ανάγκη για συνταγματική αναθεώρηση, τις αντικειμενικές δυσκολίες λόγω πολέμου, και την αδυναμία να βγει η χώρα από στρατιωτικό νόμο εν μέσω ένοπλης σύρραξης. Αναλυτές τονίζουν ότι οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί σε λιγότερο από έξι μήνες από την προκήρυξή της, εγείροντας ερωτήματα για την κατάσταση της χώρας κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος.
Οι επιθέσεις του Τραμπ κατά του Ζελένσκι έχουν γίνει καθημερινότητα, με το ύφος της ρητορικής του να θυμίζει εποχές Ψυχρού Πολέμου, καθώς η Ουκρανία, που πριν από 60 ημέρες ήταν στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, πλέον αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Ο Τραμπ έχει θέσει σε εφαρμογή μία γραμμή όπου η Ρωσία δεν αναγνωρίζεται ως εχθρός, ενώ η αποδόμηση του Ουκρανού Προέδρου συνεχίζεται με επιχειρήματα που βασίζονται σε εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες.
