Κάθε μέρα μιλάμε για AI: ChatGPT, ρομπότ, αλγόριθμοι που μας δείχνουν τι να δούμε και τι να πιστέψουμε. Αλλά έχεις αναρωτηθεί ποτέ… μήπως σιγά-σιγά παραδίδουμε τον έλεγχο;
Δεν μιλάμε για ρομπότ που μας πολεμούν (τουλάχιστον όχι ακόμα). Μιλάμε για κάτι πιο ύπουλο: μια αόρατη αλλαγή, όπου το AI αρχίζει να αποφασίζει για εμάς — χωρίς να το πολυκαταλαβαίνουμε.
Μπορεί ένα AI να “θέλει” κάτι;
Όχι. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει επιθυμίες ή συνείδηση. Δεν λέει “θέλω εξουσία”. Απλά κάνει ό,τι της πούμε — αλλά με τέτοιο ζήλο και ταχύτητα, που καμιά φορά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι… εφιαλτικό.
Ο πραγματικός κίνδυνος: Να κάνει αυτό που ζητήσαμε… πολύ καλά
Αν πεις σε ένα AI: “βοήθα με να είμαι πιο παραγωγικός”, μπορεί να σου κόψει τον ύπνο και τα διαλείμματα. Αν του πεις “φτιάξε περισσότερα κουλουράκια”, μπορεί να γκρεμίσει βουνά για φούρνους. Δεν φταίει το AI. Φταίει ότι κάνει ακριβώς αυτό που του είπαμε, αλλά χωρίς φρένο.
Κι αν γίνει πιο έξυπνο από εμάς;
Φιλόσοφοι και επιστήμονες όπως ο Nick Bostrom προειδοποιούν: αν κάποτε δημιουργήσουμε ένα AI πιο έξυπνο από τον άνθρωπο (superintelligence), μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, να μην το ελέγχουμε και… να μην μας χρειάζεται καν.
Εσύ τι θα προτιμούσες;
Έναν κόσμο όπου το AI είναι εργαλείο, ή έναν κόσμο όπου το AI σε “επιβλέπει” και σου λέει τι είναι σωστό για εσένα;
Μπορεί να σου φαίνεται μακρινό, αλλά ήδη βλέπουμε σημάδια:
- Δεν παίρνεις αποφάσεις χωρίς Google;
- Δεν επιλέγεις τι να δεις χωρίς Netflix/TikTok να σε “κατευθύνουν”;
- Δεν γράφεις κάτι χωρίς το AI να στο διορθώνει;
Ο κόσμος αλλάζει. Και η ερώτηση είναι μία:
Θα ελέγχουμε την τεχνολογία ή θα μας ελέγχει εκείνη;
