«Η οδός του Θεού είναι οδός θυσιαστικής αγάπης. Όσοι επιλέγουμε αυτόν τον δρόμο καλούμαστε σε πορεία χωρίς συμβιβασμούς. Αληθινή αγάπη, όπως αναφέρει ένας μεγάλος λογοτέχνης, σημαίνει να αναλαμβάνουμε ευθύνη για όλα τα ανθρώπινα όντα και για τον κόσμο συνολικά. Ζωή αναστάσιμη σημαίνει αγώνας κατά του κακού που περιβάλλει το περιβάλλον μας, με αίσθηση ευθύνης για τον πλησιέστερο μας. Αγώνας κατά του κακού που ριζώνει μέσα μας, κατά του εγωισμού, της ιδιοτέλειας και της αμαρτίας», τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.
Ο αναστημένος Χριστός αναδεικνύεται ως το θεμέλιο της νέας ζωής και πραγματικότητας, της νέας δημιουργίας. Ο Λόγος που σάρωσε τη σάρκα, ο Κύριος που κατατέθηκε αναπνεύστηκτος και νεκρός στον τάφο, αναστήθηκε «σαν τον κοιμώμενο». Δώρισε στην ανθρώπινη φύση την αθανασία και την επανέφερε «στην αρχική αξιοπρέπεια». Στο τέλος, όλοι θα αναστηθούν για να αντιμετωπίσουν τον Κύριο και «έτσι θα είμαστε πάντα μαζί με τον Κύριο».
Παρά ταύτα, ο κόσμος, απομακρυσμένος από το Θεό, «βρίσκεται στο κακό». Οι δυνάμεις του κακού φαίνεται να επικρατούν παντού. Πολέμοι, βία, αδικία και ανομία, μετανάστευση ανθρώπων, προσφυγική κρίση. Οι λαοί γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο πόνος απαίσιος, σιωπηλός και καταπληκτικός. Οι προβλέψεις για κοινωνικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο είναι απαισιόδοξες. Οι προσωπικές σχέσεις δοκιμάζονται. Η σημασία της οικογένειας υποβαθμίζεται. Το φυσικό κακό έρχεται καμιά φορά να ολοκληρώσει την εικόνα της απόγνωσης. Οι εκκλησιαστικές μας κοινότητες δοκιμάζονται και κουνιούνται μερικές φορές από το κλίμα της αυξανόμενης αδιαφορίας. Η παροιμία «έξωθεν μάχες, μέσα φόβοι» αντικατοπτρίζει την πραγματικότητά μας.
Η Βασιλεία του Θεού είναι, όπως ψάλλαμε κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, «δικαιοσύνη και άσκηση με αγιασμό». Η οδός του Θεού είναι οδός θυσιαστικής αγάπης. Αυτοί που επιλέγουν αυτή την πορεία καλούνται να περπατήσουν χωρίς συμβιβασμούς. Η αληθινή αγάπη, όπως αναφέρει ένας μεγάλος συγγραφέας, σημαίνει να κάνουμε τον εαυτό μας υπεύθυνο για όλα τα ανθρώπινα όντα και για τον κόσμο συνολικά. Η ζωή που ανασταίνει σημαίνει αγώνας. Αγώνας ενάντια στο κακό που περιβάλλει τον κόσμο μας, με αίσθηση ευθύνης για τον πιο αδύναμο αδελφό μας. Αγώνας κατά του κακού που ριζώνει μέσα μας, κατά του εγωισμού, της ιδιοτέλειας και της αμαρτίας.
Αυτό το χριστιανικό ηθικό υιοθετείται μέσα από την Λατρεία και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Αναστάντα Θεάνθρωπο. Η Χάρη, που συνοδεύει τη θυσία του Χριστού, οδηγεί αυτήν τη σταυρική ζωή, μια θυσία για όλους. Η ζωή και η Ιστορία αποκτούν νόημα.
Παιδιά μου εν Κυρίω!
Ο Αναστημένος Χριστός προσφέρει μια μεταμορφωτική προοπτική στην Ιστορία του κόσμου. Η μαρτυρία της Ανάστασης του Χριστού γίνεται το ιερό μας καθήκον και το μελωδικό της καρδιάς μας.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!