Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει ζήσει το μπάσκετ από πολλές οπτικές γωνίες: ως αθλητής, προπονητής και πιστός θεατής. Ο ίδιος και οι συμπαίκτες του στον Άρη της εποχής του ήταν οι πρεσβευτές του μπάσκετ στην Ελλάδα, ταξιδεύοντας τη χώρα στον μαγικό κόσμο του Κυπέλλου πρωταθλητριών, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Euroleague.
Μέσα από τις αναμνήσεις του, ο Γιαννάκης αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες για την πορεία του στην διοργάνωση, καθώς και τις μεγάλες μάχες που περιμένουμε να παρακολουθήσουμε, όπως αυτή του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό στο Άμπου Ντάμπι.
Ο «δράκος» του ελληνικού μπάσκετ θυμάται την πρώτη του εμπειρία από ευρωπαϊκό αγώνα, λέγοντας: «Το πρώτο ευρωπαϊκό ματς που είδα ήταν το Παναθηναϊκός-Μακάμπι στον Τάφο του Ινδού. Ο Ταλ Μπρόντι της Μακάμπι μου είχε κάνει εντύπωση. Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να αγωνίζεται, αλλά πάντα ήλπιζα ότι το ελληνικό μπάσκετ θα καταφέρει να φτάσει σε αυτές τις διοργανώσεις.»
Αναφορικά με τον Άρη, ο Γιαννάκης τονίζει: «Παρόλο που πολλές φορές υπερβαίναμε τις προσδοκίες, θέλαμε πάντα κάτι παραπάνω. Ο Άρης κατέκτησε αναγνώριση και αγάπη από τον κόσμο, κάτι που είναι πιο σημαντικό από οποιοδήποτε τίτλο. Το μπάσκετ δεν ήταν ποτέ το ίδιο μετά από εμάς, και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το ανταλλάξω με τίποτα.»
Στη συνέχεια, αναφέρεται στον προπονητή Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον οποίο αντιμετώπισε και ως παίκτης, τονίζοντας τη σημασία της μπασκετικής βιομηχανίας που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτόν. «Ο Ζέλικο έφερε μια νέα προσέγγιση στο μπάσκετ και του αξίζουν συγχαρητήρια. Σήμερα, είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί κάτι ανάλογο λόγω του έντονου ανταγωνισμού και της πληροφόρησης που υπάρχει.»
Τέλος, μοιράζεται την εμπειρία του από την πρώτη του κούπα με τον Παναθηναϊκό το 1996, επισημαίνοντας ότι η ομάδα του άξιζε τη νίκη, με σημαντικούς Έλληνες παίκτες να συνεισφέρουν στην επιτυχία αυτή.
