Η ιστορία της Φουρνά Ευρυτανίας ξεκινάει με μια ρομαντική πρωτοβουλία που αποδείχθηκε επιτυχής. Οκτώ μήνες μετά την αρχή της προσπάθειας, το χωριό έχει υποδεχθεί τρεις νέες οικογένειες, περιμένει τα εγκαίνια δύο νέων καταστημάτων και ετοιμάζεται να γιορτάσει την επαναλειτουργία του νηπιαγωγείου του, το οποίο είχε κλείσει λόγω έλλειψης μαθητών.
Η αναγέννηση της Φουρνά, σε μια εποχή όπου το δημογραφικό και η ερήμωση της υπαίθρου είναι σοβαρά προβλήματα, προκαλεί απορία. Πώς κατάφεραν ένας ιερέας και μια δασκάλα να φέρουν τη ζωή πίσω στο χωριό; Τι κάνουν οι αρχές για να υποστηρίξουν την αναζωογόνηση της υπαίθρου;
Η Παναγιώτα Διαμαντή, δασκάλα του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου της Φουρνά, ήρθε στο χωριό πριν από δύο χρόνια. Ανέλαβε τρεις μαθητές, σε μια σχολική μονάδα που είχε προοπτική να κλείσει. Στην περιοχή δεν υπήρχαν παιδιά κάτω από πέντε ετών, γεγονός που οδήγησε την ίδια και τον πατέρα Κωνσταντίνο να αναρωτηθούν πώς θα μπορούσαν να προσελκύσουν νέες οικογένειες.
Η δασκάλα και ο ιερέας δημιούργησαν τη ΜΚΟ “Νέα Ζωή στο Χωριό”. Μέσα από συζητήσεις, διαμόρφωσαν ένα σχέδιο δράσης που επικεντρώνεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, όπως η στέγαση και η εξασφάλιση θέσεων εργασίας. Ήδη, τα ενοίκια είναι χαμηλότερα από αυτά της Αττικής, ενώ το πρώτο έτος εγκατάστασης καλύπτεται από πόρους της ΜΚΟ.
Η αρχική ανάρτηση στα social media προσέφερε μεγάλη ανταπόκριση, με πάνω από 1.000 τηλεφωνήματα και προσφορές βοήθειας. Η πρωτοβουλία δεν χρηματοδοτείται από κρατικά προγράμματα, στηρίζεται όμως σε χορηγίες και δωρεές. Η “Κοινωνική Ντουλάπα Αλληλεγγύης” παρέχει σχολικά είδη και άλλες ανάγκες στους νεοφερμένους και στους κατοίκους του χωριού.
Οι οικογένειες που εγκαθίστανται στη Φουρνά απολαμβάνουν επιδοτήσεις για τη θέρμανση και μαθήματα αγγλικών, ενώ έχουν πρόσβαση σε φαγητό και άλλες υπηρεσίες. Μια πρόσφατη πρωτοβουλία περιλαμβάνει το άνοιγμα ενός υποκαταστήματος φούρνου, που θα προσφέρει φρέσκο ψωμί στους κατοίκους.
Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε έχει έξι παιδιά και έχει περάσει πολλές περιπέτειες, συμπεριλαμβανομένης της μετανάστευσης στη Γερμανία. Οκτώ μήνες μετά, η οικογένεια ανοίγει ταβέρνα στο χωριό, ενώ η τρίτη οικογένεια έχει εξασφαλίσει εργασία στον τοπικό ξενώνα. Η ιστορία της Φουρνά αποδεικνύει ότι με στήριξη και κοινή προσπάθεια, η ύπαιθρος μπορεί να αναγεννηθεί.
