Μέχρι τα ξημερώματα, δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά δίκτυα περίμεναν μάταια τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να απευθυνθεί στον προαύλιο χώρο του Λευκού Οίκου. Η αναμονή αφορούσε τόσο τη διάρκεια του συμβουλίου ασφαλείας στην Ουάσιγκτον όσο και το τηλεφώνημα που είχε με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Στο Ισραήλ, οι κορυφαίοι υπουργοί και οι στρατιωτικοί ηγέτες σχεδίαζαν υπό συνθήκες σιωπής τα επόμενα βήματα για την κρίση στη Μέση Ανατολή, εστιάζοντας κυρίως στο Ιράν.
Διαρροές από την Ουάσιγκτον υποδεικνύουν ότι ο Πρόεδρος είναι πιο υποστηρικτικός από ποτέ για τη συνέχιση των επιθέσεων κατά της Τεχεράνης και της ιρανικής μεθορίου, ενισχύοντας την πιθανότητα αμερικανικής εμπλοκής στην κρίση.
Κατά την αποχώρησή τους από τον Λευκό Οίκο, οι κορυφαίοι αξιωματούχοι της Κυβέρνησης Τραμπ δεν έκαναν καμία δήλωση, υποδεικνύοντας ότι ο Πρόεδρος θα αναλάβει την ευθύνη για τις απαντήσεις. Ωστόσο, η απόφαση του Τραμπ να μην μιλήσει καθόλου για το θέμα προκάλεσε περισσότερες ερωτήσεις από αυτές που απάντησε.
Ο Τραμπ αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση, καθώς κινδυνεύει να γίνει ένας ακόμη Πρόεδρος που θα εμπλέξει τις ΗΠΑ σε πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ενώ έχει παραδεχτεί δημόσια τις καταστροφικές συνέπειες τέτοιων αποφάσεων από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η απόφαση αυτή είναι κρίσιμη για το μέλλον του κόσμου και ο Τραμπ φαίνεται έτοιμος να αναθεωρήσει την προεκλογική του ρητορική σχετικά με τις πολεμικές συγκρούσεις. Θα χρειαστεί να αλλάξει 180 μοίρες την προσέγγισή του, από το «δεν θα ξεκινούσα πόλεμο» στο «ξεκινάω έναν από τους μεγαλύτερους πολέμους του 21ου αιώνα».
Ανεξαρτήτως της απόφασης του Ντόναλντ Τραμπ, είναι φανερό ότι έχει στραφεί προς την κατεύθυνση του Ισραήλ, αποδεχόμενος τις προκλήσεις και αμφισβητώντας τις εκτιμήσεις του για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ο δρόμος που έχει μπροστά του είναι περίπλοκος, αλλά υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα και οδηγίες σχετικά με τις συνέπειες των αμερικανικών εμπλοκών στην περιοχή, με το 2003 και το 1990 να είναι αναφορές που μένουν ζωντανές.
Ο «Γαλλοβρετανικός» παράγοντας μπορεί να διευκολύνει την κατάσταση. Εάν οι Γάλλοι και οι Βρετανοί συμφωνήσουν με την αμερικανική πρόσκληση, το έργο των ΗΠΑ θα γίνει πιο εφικτό. Η Βρετανία φαίνεται πρόθυμη να συμμετάσχει, ενώ το Παρίσι δείχνει απρόθυμο να εμπλακεί σε μια νέα στρατιωτική δράση.
