Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που δημοσιοποίησε ο Λευκός Οίκος αντικατοπτρίζει πλήρως το δόγμα του Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις των ΗΠΑ. Το 33σέλιδο έγγραφο καθορίζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική για την υπόλοιπη θητεία του προεδρικού του, με το «America First» να είναι ο κύριος άξονας που προωθεί την κυριαρχία των ΗΠΑ παγκοσμίως, ενώ ταυτόχρονα ασκεί σφοδρή κριτική τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Ρωσία.
Η στρατηγική απορρίπτει παραδοσιακές πολιτικές συμμαχιών και αξιών, προτάσσοντας την επιβολή της αμερικανικής κυριαρχίας στο Δυτικό Ημισφαίριο και έναν «ευέλικτο ρεαλισμό». Υπογραμμίζει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να δρουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, χωρίς να στηρίζονται σε καθιερωμένες ιδεολογίες ή διπλωματικές σχέσεις.
Επιπλέον, η στρατηγική απαιτεί από τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής να περιορίσουν τις ροές ναρκωτικών και να επιτρέψουν στις ΗΠΑ τον έλεγχο στρατηγικών τοποθεσιών, με στόχο την αναγνώριση της Αμερικής ως κυρίαρχης δύναμης στην περιοχή. Διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως οι Financial Times, υποστηρίζουν ότι αυτή η στρατηγική αποσκοπεί στην αποτροπή της κινεζικής επιρροής στην περιοχή.
Η στρατηγική του Τραμπ αναγνωρίζει επίσης τη σημασία διατήρησης της τάξης στην Ταϊβάν και τη νοτιοανατολική Ασία, και διαβεβαιώνει τους ασιατικούς συμμάχους ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ισχυρές για να αποτρέψουν τις κινεζικές φιλοδοξίες, αν και είναι λιγότερο επικριτική προς την Κίνα.
Στην Ευρώπη, η στρατηγική προτείνει την υποστήριξη ακροδεξιών κομμάτων και τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής εθνικιστικής» ταυτότητας. Αυτό έχει προκαλέσει ανησυχίες για την αποδυνάμωση των διεθνών θεσμών και την ενίσχυση των αυταρχικών καθεστώτων. Ο Τραμπ προτείνει ταχεία κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία και μειωμένη απειλή από τη Ρωσία, προκαλώντας αντιδράσεις από πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Η στρατηγική αυτή αναβιώνει στοιχεία του δόγματος Μονρόε του 1823, προσαρμοσμένα στις σύγχρονες συνθήκες, με στόχο την αποκατάσταση της αμερικανικής ισχύος και επιρροής στο Δυτικό Ημισφαίριο. Ωστόσο, η προσέγγιση αυτή περιέχει αντιφάσεις και ασαφή σημεία, συνδυάζοντας τον ακραίο ρεαλισμό με την επιθυμία διατήρησης της στρατηγικής κυριαρχίας των ΗΠΑ.
