Ορισμένες φορές, μια φράση ή μια απλή δήλωση από πολιτικούς ηγέτες μπορεί να αποτυπώσει την ουσία μιας εποχής, να περιγράψει τη διάθεση της κοινωνίας και να συνοψίσει τις επιθυμίες και τις ανάγκες ενός έθνους. Δεν μιλάμε μόνο για θρυλικές δηλώσεις, όπως το ραδιοφωνικό μήνυμα του Γουίνστον Τσόρτσιλ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και για πιο καθημερινές φράσεις που έχουν σημαδεύσει την ελληνική μεταπολιτευτική περίοδο.
Από το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή που καθόρισε την κατεύθυνση της χώρας μετά τη δικτατορία, έως το «Βυθίσατε το “Χόρα”» του Ανδρέα Παπανδρέου και το «Δεν θέλω ου» του Γεωργίου Ράλλη, οι πολιτικές δηλώσεις είναι πολλές και έχουν επηρεάσει την ελληνική κοινωνία. Αξιοσημείωτη είναι και η φράση «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, που προκάλεσε λανθασμένες προσδοκίες σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης.
Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες δηλώσεις είναι το «Μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου, που εκφράζει την αντίληψη ότι η κοινωνία συμμετείχε στη διαχείριση των δημόσιων πόρων. Η δήλωση αυτή, που έγινε τον Σεπτέμβριο του 2010, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και κατηγορίες για απενοχοποίηση των πολιτικών ευθυνών.
Ο Πάγκαλος, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, δήλωσε ότι η συνυπευθυνότητα των πολιτών συμβάλλει στην αναγνώριση της κατάστασης που βιώνουμε. Αν και δέχτηκε σφοδρές επικρίσεις, κάποιοι τον θεώρησαν τολμηρό για την ειλικρίνεια του.
Στην πορεία, η φράση αυτή εξελίχθηκε σε βιβλίο, όπου ο Πάγκαλος επισημαίνει ότι οι πολίτες έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κρίση. Ωστόσο, η δήλωση του κόστισε ακριβά, καθώς βρέθηκε στο επίκεντρο επιθέσεων και επικρίσεων, αναγκάζοντάς τον να αποσυρθεί από την πολιτική ζωή.
Η αναγνώριση της συλλογικής ευθύνης είναι πλέον ένα θέμα που δεν αποτελεί ταμπού στην ελληνική κοινωνία, με τις φράσεις των πολιτικών να παραμένουν επίκαιρες και να προκαλούν συζητήσεις.
