Η πρόσφατη πρόταση που παρουσίασαν οι ΗΠΑ και αποδέχθηκε το Ισραήλ για τη Γάζα δεν αποτελεί ειρηνική λύση, αλλά μια συμφωνία διαχείρισης κρίσης. Στόχος της είναι να σταματήσει προσωρινά η αιμορραγία, να επιστρέψουν οι όμηροι και να αποκλιμακωθεί η διεθνής πίεση. Η πρόταση περιλαμβάνει εκεχειρία υπό όρους, απελευθέρωση ομήρων, σταδιακή αποχώρηση του ισραηλινού στρατού και εγκαθίδρυση διεθνούς διοίκησης στη Λωρίδα. Το Ισραήλ δεσμεύεται να μην προσαρτήσει τη Γάζα, διατηρώντας όμως τον έλεγχο των “οροσήμων ασφαλείας”, δηλαδή του τελευταίου λόγου για την αποχώρηση του στρατού.
Αν η Χαμάς αποφασίσει να αποδεχθεί την πρόταση, αυτό θα θεωρηθεί παραδοχή ήττας για την οργάνωση, η οποία θα αναγκαστεί να παραδώσει την εξουσία σε έναν διεθνή τεχνοκρατικό μηχανισμό. Για το Ισραήλ, η συγκεκριμένη εξέλιξη θα συνιστούσε στρατηγική νίκη χωρίς το βάρος μόνιμης κατοχής. Από την άλλη, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συμφωνία ως διπλωματικό εργαλείο για να αποδείξει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή.
Ωστόσο, η επόμενη μέρα στη Γάζα δεν θα είναι εύκολη. Το κενό εξουσίας που θα δημιουργηθεί θα είναι τεράστιο. Τζιχαντιστικά δίκτυα, ιρανικές επιρροές και τοπικά παρακλάδια θα προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό, κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν. Η διεθνής διοίκηση, ακόμη και αν στηριχθεί από αραβικές χώρες, θα χρειαστεί χρόνο και εγγυήσεις για να μπορέσει να λειτουργήσει.
Αν η Χαμάς απορρίψει την πρόταση, το σκηνικό θα οδηγήσει σε νέα κλιμάκωση. Το Ισραήλ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, θα επιχειρήσει να ολοκληρώσει στρατιωτικά την αποστολή του: την εξουδετέρωση της Χαμάς. Αυτό θα έχει ως συνέπεια νέους βομβαρδισμούς και αυξημένα θύματα, ενώ θα προκαλέσει καταστροφή υποδομών και μαζικούς εκτοπισμούς.
Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι η απουσία αναφοράς στη Δυτική Όχθη στην πρόταση. Αυτή η σιωπή δεν είναι τυχαία και υποδεικνύει στρατηγική επιλογή από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που επιθυμούν να «κλείσουν» το μέτωπο της Γάζας χωρίς να ανοίξουν νέες εντάσεις στη Δυτική Όχθη. Αυτό σημαίνει πως η Γάζα θα παραμείνει υπό διεθνή επιτήρηση, ενώ η Δυτική Όχθη θα παραμείνει υπό κατοχή, και η προοπτική ενός ενιαίου παλαιστινιακού κράτους αποδυναμώνεται.
Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) θα είναι ο μεγάλος χαμένος σε αυτή τη διαδικασία, καθώς δεν θα έχει ρόλο στη Γάζα, ενώ ο Μαχμούντ Αμπάς θα βρίσκεται σε ακόμη πιο αδύναμη θέση από ποτέ, αδυνατώντας να εντάξει τη Δυτική Όχθη σε κάποιο σχέδιο ειρήνευσης.
