«Οταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια δεσμά». Αυτή η χαρακτηριστική φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή εκφωνήθηκε στις 29 Αυγούστου 1975, μπροστά σε πλήθος αξιωματικών στη Δράμα. Η δήλωση αυτή υπογράμμιζε την απόφαση της κυβέρνησής του να μετατρέψει τις θανατικές ποινές των τριών πρωταιτίων της χούντας σε ισόβια, καθιστώντας ξεκάθαρη τη δέσμευσή του να διασφαλίσει ότι οι ποινές τους θα εκτελούνταν όπως είχε αποφασιστεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Η κίνηση αυτή είχε στόχο να εκτονώσει την πολιτική πίεση της εποχής, καθώς, παρά τη μεγάλη εκλογική νίκη του, ο Καραμανλής ήθελε να διατηρήσει ήπιο πολιτικό κλίμα και να θωρακίσει τη Δημοκρατία. Η ανησυχία της κοινής γνώμης για πιθανή ελαφρυντική μεταχείριση των χουντικών, όμως, έπρεπε να λυθεί οριστικά με τη δήλωσή του.
Στις 23 Αυγούστου, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών είχε ανακοινώσει την καταδίκη των πρωταιτίων, προκαλώντας ευρεία ικανοποίηση. Εκατομμύρια πολίτες παρακολούθησαν την απόφαση, με την ελπίδα ότι η Δικαιοσύνη θα αποδώσει τα δίκαια. Ωστόσο, η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε έφερε αναστάτωση, καθώς άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο μετριασμού των ποινών.
Η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν έντονη, με τον Γεώργιο Μαύρο και τον Χαρίλαο Φλωράκη να ζητούν αυστηρές ποινές και πολιτική λογοδοσία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου προχώρησε σε αίτημα για πρόωρες εκλογές, ενώ η κυβέρνηση υπερασπίστηκε τη θέση της, κατηγορώντας την αντιπολίτευση για έλλειψη θάρρους.
Το Υπουργικό Συμβούλιο επικύρωσε την απόφαση για τις ποινές στις 25 Αυγούστου, επιβεβαιώνοντας ότι οι Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος δεν θα εκτελούνταν. Αυτή η απόφαση συνδεόταν με την επιδίωξη κατάργησης της θανατικής ποινής και την εναρμόνιση της χώρας με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η απόφαση ελήφθη τρία χρόνια μετά την τελευταία εκτέλεση θανατοποινίτη, του Βασίλη Λυμπέρη, και αναδείκνυε τη στρατηγική του Καραμανλή να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος και να προχωρήσει σε μια νέα εποχή για τη Δημοκρατία.
Η απόφαση αυτή εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναμόρφωσης της χώρας και αποδεικνύει τη δέσμευση της Δημοκρατίας να αποδίδει δικαιοσύνη χωρίς εκδίκηση. Ο Καραμανλής ήθελε να στείλει ένα σαφές μήνυμα σε όλους τους πολίτες και τους αξιωματικούς, ότι η Δημοκρατία είναι ισχυρή και σταθερή.