Στο όρος Βόιο και σε υψόμετρο 1300 μέτρων, υλοτόμοι της περιοχής ξυλεύουν μια συστάδα δάσους αγριοβελανιδιάς. Η εργασία αυτή πραγματοποιείται σε δύσκολες μετεωρολογικές συνθήκες και σε τοποθεσίες όπου η χρήση μηχανοκίνητων μέσων είναι σχεδόν αδύνατη. Οι κομμένοι κορμοί δένδρων μεταφέρονται με μουλάρια από τις πλαγιές του δάσους σε ειδικά ξέφωτα, προκειμένου να φτάσουν στις πόλεις.
Παρά την πρόοδο των μηχανοκίνητων μέσων, οι γεωμορφολογικές συνθήκες των δασών της περιοχής συχνά αποτρέπουν τη χρήση τους, προκαλώντας αρνητικές επιπτώσεις στην άγρια ζωή και τη χλωρίδα. Έτσι, η μεταφορά ξύλου με μουλάρια θεωρείται αναγκαία, παρέχοντας τη δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων ξύλου από τις δύσβατες πλαγιές των βουνών. Κάθε μουλάρι μπορεί να μεταφέρει φορτίο τουλάχιστον 250 κιλών, με το μεταφορικό έργο να διαρκεί από λίγες μέρες έως μία εβδομάδα, ανάλογα με το μέγεθος της ξύλευσης.
Τα ξύλα που προέρχονται από την υλοτόμηση αυτή προορίζονται για τους μόνιμους κατοίκους των ορεινών χωριών του Άνω Βοΐου. Κάθε μόνιμος κάτοικος δικαιούται να προμηθευτεί μέχρι τέσσερα κυβικά μέτρα ξυλείας κατά τη χειμερινή περίοδο, σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Η χρήση του ξύλου αποτελεί τον βασικό τρόπο θέρμανσης για τους κατοίκους των ορεινών περιοχών της δυτικής Μακεδονίας.
