Συναντήσαμε τον 90χρονο Γιάννη Φραγκιαδάκη λίγο μετά το χάραμα, σε ένα ήσυχο σημείο των Βοριζίων. Ο κρύος αέρας του Ψηλορείτη σάρωσε τις αυλές και τις ψυχές των κατοίκων, φέρνοντας μαζί του την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί στην περιοχή. Στο κατώφλι του σπιτιού του, ο κ. Φραγκιαδάκης, με σεβάσμιο πρόσωπο και καθαρά μάτια, διηγείται τις εμπειρίες του από τη βεντέτα του 1955, ανησυχώντας ότι η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί.
Ο κ. Φραγκιαδάκης, που έχει συγγενείς που φέρονται να εμπλέκονται σε πρόσφατο φονικό, δεν κρατάει τα λόγια του. «Φοβάμαι ότι θα ξαναζήσουμε τα ίδια. Το '55 σφαχτήκαμε για μια σταγόνα νερό. Χάθηκαν άνθρωποι και τώρα πάλι τα ίδια», τονίζει. Θυμάται τις στιγμές τρόμου εκείνης της εποχής, με τις οικογένειες να κρύβονται και να φυλάνε σκοπιά, καθώς η βία κυριαρχούσε.
«Όταν ανάψει η σπίθα, δεν τη σβήνεις εύκολα. Φοβάμαι για τα παιδιά και τα εγγόνια μας», προσθέτει ο Γιάννης, περιγράφοντας την κατάσταση στο χωριό. «Εδώ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η τιμή και ο λόγος μετράνε περισσότερο από τη ζωή», λέει με βεβαιότητα.
Η φωνή του γεμάτη αγωνία, ζητάει την παρέμβαση των αρχών προτού να είναι αργά. «Να μπουν οι σοφοί του τόπου, οι σεβάσμιοι, για να σταματήσει η βεντέτα. Έχω δει τι σημαίνει βεντέτα, δεν είναι παιχνίδι», προειδοποιεί.
Κλείνοντας τη μαρτυρία του, ο Γιάννης Φραγκιαδάκης αφήνει μια επιτακτική προειδοποίηση: «Να σταματήσει τώρα το κακό. Δεν χρειάζονται άλλα μνήματα στα Βορίζια. Ο τόπος αυτός έχει ποτιστεί αρκετά με αίμα».
