Κάθε τρία χρόνια, στην κορυφαία έκθεση του κατασκευαστικού τομέα Bauma στο Μόναχο, ανάμεσα σε ρομποτικούς βραχίονες, γερανούς και πλήθος επισκεπτών – κυρίως ανδρών μέσης ηλικίας – η Ειρήνη Ψαλλίδα ακούει τη συχνά επαναλαμβανόμενη ερώτηση: «Δουλεύετε στην γκαρνταρόμπα;» ή, σε καλύτερες περιπτώσεις, «είστε η γραμματέας;».
Όταν αποκαλύπτει ότι είναι η συνιδρύτρια και επικεφαλής λογισμικού της Kewazo, μιας νεοφυούς επιχείρησης ρομποτικής στον κατασκευαστικό τομέα, οι αντιδράσεις αλλάζουν. «Δεν το κάνουν για να με υποτιμήσουν. Είναι απλώς ότι δεν έχουν συνηθίσει στην ιδέα ότι μια γυναίκα μπορεί να διευθύνει τη δική της εταιρεία», εξηγεί.
Η Ειρήνη, που σπούδασε Πληροφορική στην Αθήνα πριν μετακομίσει για πρακτική στο CERN, δεν φανταζόταν ότι θα ίδρυε τη δική της επιχείρηση. Όταν ξεκινούσε το μεταπτυχιακό της στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM), στόχος της ήταν να αποκτήσει εμπειρίες και να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Ναι μαμά, μέχρι τα τριάντα θα έχω γυρίσει», θυμάται να λέει γελώντας.
Ωστόσο, η περιέργεια, οι ικανότητες και οι ευνοϊκές συγκυρίες την οδήγησαν αλλού. Το Μόναχο εκείνη την εποχή εξελισσόταν σε κέντρο για τεχνολογικές startups, με το TUM να παίζει καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξή τους. «Το πανεπιστήμιο μας έδωσε κίνητρο και βοήθεια», αναφέρει.
Στο δεύτερο εξάμηνο των σπουδών της, η Ειρήνη γνώρισε τους μελλοντικούς συνεργάτες της, με τους οποίους συμμετείχαν σε ένα hackathon. Εκεί, δημιούργησαν ένα έξυπνο σύστημα ανύψωσης για οικοδομές. «Δεν υπήρχε καμία μεγάλη ιδέα, μόνο η παρατήρηση ότι ο κατασκευαστικός τομέας υστερούσε στην αυτοματοποίηση», θυμάται.
Η ομάδα ονόμασε το σύστημα 'Kewazo', χωρίς να φαντάζεται ότι θα εξελιχθεί σε εταιρεία. Το TUM, όμως, διακρίνοντας την προοπτική του έργου, παρείχε στην Kewazo υποστήριξη, χώρο, συμβούλους και πρόσβαση σε χρηματοδότηση χωρίς να απαιτεί μερίδιο.
