Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, όπως αποτυπώνεται σε έγγραφο 33 σελίδων που δημοσιοποιήθηκε από τον Λευκό Οίκο, αντικατοπτρίζει πλήρως το δόγμα του προεδρικού Τραμπ σχετικά με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις.
Η νέα στρατηγική καθορίζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική για την υπόλοιπη θητεία του Τραμπ, με το «America First» να αναδεικνύει την επιδίωξη ενίσχυσης της κυριαρχίας των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ εκφράζει έντονη κριτική προς την Ευρώπη και τη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον Economist, η στρατηγική προσεγγίζει τις παραδοσιακές πολιτικές συμμαχιών με σκεπτικισμό και προτάσσει την επιβολή της αμερικανικής κυριαρχίας στο Δυτικό Ημισφαίριο, υιοθετώντας έναν «ευέλικτο ρεαλισμό». Υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενεργούν βάσει των εθνικών τους συμφερόντων, χωρίς να εξαρτώνται από παραδοσιακές αξίες ή προγενέστερες διπλωματικές σχέσεις.
Στην προσπάθεια διασφάλισης της σταθερότητας στο Δυτικό Ημισφαίριο, η στρατηγική καλεί τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα και η Κολομβία, να περιορίσουν τη ροή των ναρκωτικών και να επιτρέψουν την αμερικανική επιρροή σε στρατηγικές τοποθεσίες.
Διεθνή μέσα, όπως οι Financial Times, υπογραμμίζουν ότι αυτή η στρατηγική αντιπροσωπεύει μια νέα μορφή αμερικανικής επιρροής στην περιοχή, με στόχο την αποτροπή της κινεζικής παρεμβατικότητας. Οι ανησυχίες για πιθανές επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή είναι έντονες.
Η στρατηγική του Τραμπ θυμίζει το δόγμα Μονρόε του 1823, αλλά με μια σύγχρονη προσέγγιση. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να επαναφέρουν την επιρροή τους, παραμένοντας ισχυρές στρατιωτικά και οικονομικά στο Δυτικό Ημισφαίριο.
Η στρατηγική αναγνωρίζει επίσης την ανάγκη διατήρησης της τάξης στην Ταϊβάν και τη νοτιοανατολική Ασία, διαβεβαιώνοντας τους συμμάχους ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ισχυρές απέναντι στις κινεζικές επιδιώξεις.
Η Ευρώπη, ωστόσο, αποτελεί τον κύριο στόχο της στρατηγικής, με την υποστήριξη των ακροδεξιών κομμάτων ως μέσου επιβίωσης της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Η πρόταση για ταχεία κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία και η μειωμένη αίσθηση απειλής από τη Ρωσία προκαλούν ανησυχίες στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Η στρατηγική του Τραμπ αναδεικνύει τις αντιφάσεις και τις ασαφείς κατευθύνσεις της, συνδυάζοντας ρεαλισμό με την ανάγκη διατήρησης της στρατηγικής κυριαρχίας των ΗΠΑ, με αναφορές σε πολιτικές που αμφισβητούν τα διεθνή πρότυπα συνεργασίας.
