Η είδηση ότι εντοπίστηκε δότης σπέρματος φορέας γενετικής μετάλλαξης που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου έχει προκαλέσει ανησυχία σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Σύμφωνα με δημοσιογραφική έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από 14 οργανισμούς, τουλάχιστον 197 παιδιά έχουν γεννηθεί σε όλη την Ευρώπη από αυτόν τον δότη, με κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις να έχουν tragically οδηγήσει σε θάνατο.
Ειδικότερα, επτά κλινικές στην Ελλάδα έχουν χρησιμοποιήσει σπέρμα από τον συγκεκριμένο Δανό δότη. Ωστόσο, οι Αρχές δεν απάντησαν στα αιτήματα για πληροφορίες, επικαλούμενες ζητήματα νομικής προστασίας και εμπιστευτικότητας.
Η Εθνική Αρχή Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής στην Ελλάδα έχει εκδώσει οδηγίες για την ενημέρωση των οικογενειών που έχουν αποκτήσει παιδιά μέσω του γενετικού υλικού αυτού του δότη. Οι μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν παραπεμφθεί σε γενετιστές για συμβουλευτική και γονιδιακό έλεγχο, προκειμένου να διαπιστωθεί αν τα παιδιά φέρουν την επικίνδυνη γονιδιακή μετάλλαξη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το γενετικό υλικό του δότη διανέμεται σε τουλάχιστον 12 χώρες εδώ και 17 χρόνια, με τη χρήση του να ξεκινά το 2005 και να συνεχίζεται μέχρι το 2022. Ωστόσο, πριν το 2017, δεν υπήρχε επίσημο μητρώο καταγραφής για δότες σπέρματος στην Ελλάδα, καθιστώντας δύσκολη την παρακολούθηση και τον έλεγχο των περιπτώσεων. Οι ρυθμίσεις που περιορίζουν τον αριθμό παιδιών από τον ίδιο δότη δεν είχαν εφαρμογή πριν την ίδρυση του μητρώου.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει διεθνής νομοθεσία που να περιορίζει πόσες φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί το σπέρμα ενός δότη, αν και κάθε χώρα θέτει τους δικούς της κανόνες. Στο Βέλγιο, για παράδειγμα, το όριο είναι έξι οικογένειες ανά δότη, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο το όριο είναι δέκα οικογένειες.
Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας έχει προτείνει πρόσφατα ένα όριο 50 οικογενειών ανά δότη, ωστόσο αυτό δεν αποτρέπει τον κίνδυνο κληρονομικότητας σπάνιων γενετικών ασθενειών.
Ο καθηγητής Άλαν Πέισι τόνισε ότι οι χώρες εξαρτώνται από μεγάλες διεθνείς τράπεζες σπέρματος, υπογραμμίζοντας ότι η πλειοψηφία του σπέρματος στο Ηνωμένο Βασίλειο προέρχεται από το εξωτερικό. Η έλλειψη διεθνούς νομοθεσίας για τη χρήση δότη σπέρματος καθιστά δύσκολη την εξασφάλιση ασφαλών πρακτικών.
