Η αγορά 20+24 (καινούριων και μεταχειρισμένων) μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter από την Τουρκία φέρνει έναν έντονο στρατιωτικό ανταγωνισμό μεταξύ της Ελληνικής και της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Εάν η Τουρκία καταφέρει να παραλάβει τα μαχητικά μαζί με τους αντιαεροπορικούς πυραύλους Meteor, τότε θα αποδυναμωθεί η στρατηγική υπεροχή της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Αν και δεν εκφράζονται ανησυχίες στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία σχετικά με τον ανατροπή των ισορροπιών, στελέχη της εξετάζουν την πιθανότητα απόκτησης άλλων πυραύλων πέρα από τους Meteor για τα Rafale. Τα Rafale και F-16 Viper διαθέτουν πλεονεκτήματα σε ακτίνα δράσης και ηλεκτρονικό πόλεμο, όμως ο πυραύλος Meteor, με εμβέλεια 120 μιλίων, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κατάσταση.
Η Ελλάδα έχει ήδη απευθυνθεί στις ΗΠΑ για την απόκτηση των Amraam AIM 120 D3, οι οποίοι έχουν ακτίνα δράσης 112 μιλίων, αλλά αρχικά η απάντηση ήταν αρνητική. Ωστόσο, υπάρχουν ελπίδες ότι η κατάσταση θα αλλάξει όταν αρχίσουν οι παραλαβές των F-35. Παράλληλα, η Ελλάδα εξετάζει άλλες λύσεις, όπως οι ισραηλινές και ινδικές προτάσεις. Ο ισραηλινός πυραυλικός σύστημα SkySting, με μέγιστο βεληνεκές 250 χιλιομέτρων, φαίνεται να είναι πιο ελκυστικός σε σχέση με τον ινδικό Astra MK-3.
Η Τουρκία, έστω και με την προμήθεια μεταχειρισμένων Eurofighter από το Κατάρ και το Ομάν, λύνει το πρόβλημα της έλλειψης σύγχρονων αεροσκαφών, αν και αυτά είναι τεχνολογικά υποδεέστερα των Rafale. Το Eurofighter, παρά την ταχύτητα και την ευελιξία του, υστερεί σε σύγχρονα χαρακτηριστικά, όπως η δυνατότητα stealth και οι ικανότητες ηλεκτρονικού πολέμου. Η συντήρηση και το κόστος πτήσης του Eurofighter είναι επίσης υψηλότερα σε σύγκριση με τα Rafale και F-16.
Ενδεικτικά, το κόστος πτήσης του Eurofighter αγγίζει τις 60.000 έως 100.000 ευρώ ανά ώρα, ενώ το κόστος πτήσης για το Rafale και το F-16 κυμαίνεται γύρω από 20.000 ευρώ. Αυτή η υψηλή δαπάνη εντείνεται από την πολυπλοκότητα της συντήρησης, καθώς τα ανταλλακτικά προέρχονται από διαφορετικές χώρες.
