Οι ζωοκλοπές στην Κρήτη παραμένουν μια διαρκής πραγματικότητα. Το φαινόμενο έχει εξελιχθεί σε χασισοκαλλιέργεια και εμπόριο κοκαΐνης, με την υποστήριξη ενός διεφθαρμένου συστήματος.
«Παλιά, η ζωοκλοπή γινόταν από ανάγκη, για να κλέβουν ένα-δυο κατσίκια για φαγητό. Σήμερα, έχει πάρει τη μορφή επιχείρησης. Οι κλέφτες κλέβουν ζώα για να τα πουλήσουν ή να τα χρησιμοποιήσουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως γάμους και βαφτίσεις. Οι κλοπές είναι συχνές, αλλά οι θύματα σπάνια ενημερώνουν την αστυνομία, καθώς υπάρχει ο φόβος της ομερτά. Η χειρότερη μορφή είναι όταν η ζωοκλοπή γίνεται από εκδίκηση, σκοτώνοντας ζώα για να προκαλέσουν πόνο στο θύμα», αναφέρει ένας ντόπιος, αναδεικνύοντας τη σκληρή πραγματικότητα.
Ο μάρτυρας αυτός γνωρίζει καλά το πώς και το γιατί συμβαίνουν οι ζωοκλοπές, αν και για λόγους ασφαλείας δεν αποκαλύπτεται η ταυτότητά του. Σε ένα χωριό στο κέντρο της Κρήτης, οι κλέφτες παρακολουθούν τις κινήσεις των κτηνοτρόφων για μέρες και συνεργάζονται με ντόπιους που παρέχουν πληροφορίες.
Στην ίδια περιοχή, συναντάμε έναν άλλο θύμα, τον Χ., ο οποίος αποφάσισε να μην απευθυνθεί στην αστυνομία και να αναλάβει την κατάσταση μόνος του. «Η αστυνομία μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα, καθώς οι κλέφτες θα αντιδράσουν», λέει. Οι σύντεκνοι παλαιότερα ήσαν υποχρεωμένοι να λένε την αλήθεια, αλλά σήμερα οι σχέσεις είναι περίπλοκες, με τους κλέφτες να έχουν και δικούς τους υποστηρικτές.
Ο όρκος που δίνεται μεταξύ των συντεκνών είναι ιερός και σέβεται η κοινότητα. Ο Χ. δεν πρόδωσε τον σύντεκνό του που του αποκάλυψε ποιοι είναι οι κλέφτες, αλλά αποφάσισε να πάρει τον νόμο στα χέρια του, με σοβαρές συνέπειες.
Στην Κρήτη, η οικογένεια και οι κοινωνικοί δεσμοί παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η ζωοκλοπή και η φυλακή θεωρούνται ακόμη σημεία τιμής, με ιστορικές ρίζες που φτάνουν μέχρι την Τουρκοκρατία. Σήμερα, οι οικογένειες συνεχίζουν να στέκονται δίπλα σε μέλη τους που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους εγκλήματα.
Η κοινωνία της Κρήτης, με τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις της, έχει δημιουργήσει ένα σύστημα όπου οι ζωοκλοπές συνεχίζουν να συμβαίνουν, με σημαντικές οικονομικές ζημιές και αναταραχές. Ο Γιώργος Παπακωσταντής, ειδικός στην κοινωνική ψυχολογία, επισημαίνει ότι αν και το έγκλημα της ζωοκλοπής φθίνει, παραμένει μια σοβαρή απειλή για την τοπική κοινότητα.
