Ποιους ερμηνευτές θα επέλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις αν ζούσε σήμερα και ποιες θα ήταν οι προϋποθέσεις του για την παρουσίαση της μουσικής του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό; Αυτά τα ερωτήματα, αν και δύσκολα να απαντηθούν, είναι επίκαιρα, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη άρνηση του γιου του, Γιώργου Χατζιδάκι, να επιτρέψει τη συμπερίληψη των έργων του σε διεθνή περιοδεία με την Νατάσσα Μποφίλιου και τον Γιάννη Χαρούλη.
Το θέμα έχει προκαλέσει αντιπαραθέσεις στους καλλιτεχνικούς κύκλους, γι' αυτό αξίζει να εξετάσουμε τη στάση του Χατζιδάκι σε τέτοια ζητήματα κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν πάντα αυστηρός και επιλεκτικός με το έργο του, επιλέγοντας τους ερμηνευτές του με κριτήριο το αν μπορούν να αποδώσουν το ύφος και το ήθος του, και όχι με βάση την καλλιτεχνική τους φήμη. Ενδεικτικό είναι ότι στις συναυλίες του παρουσίαζε ολόκληρους κύκλους τραγουδιών και όχι μεμονωμένα κομμάτια, ενώ τα «Παιδιά του Πειραιά» είχαν αποκηρυχθεί από τον ίδιο, παρά την διεθνή αναγνώριση.
Μία χαρακτηριστική περίπτωση που αναδεικνύει τη στάση του Χατζιδάκι ήταν το 1985, όταν η Αγνή Μπάλτσα προγραμμάτισε να ηχογραφήσει έναν δίσκο με τραγούδια Ελλήνων συνθετών, συμπεριλαμβανομένων και έργων του Χατζιδάκι. Όταν ο Χατζιδάκις πληροφορήθηκε την προετοιμασία του δίσκου, αντέδρασε έντονα, δηλώνοντας ότι δεν είχε ζητηθεί η άδειά του και προχώρησε σε νομικές ενέργειες κατά της εταιρείας παραγωγής, ζητώντας την αφαίρεση των τραγουδιών του.
Η αντίδρασή του φανερώνει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζε την προστασία του έργου του, και αν και οι συντελεστές του δίσκου αιφνιδιάστηκαν, επέλεξαν να μην απαντήσουν στις δηλώσεις του.
