Ο κάτοικος της Μήλου, ανοίγοντας τον λογαριασμό ύδρευσης, δεν μπορεί να πιστέψει το ποσό των 1.485,81 ευρώ που καλείται να πληρώσει για ένα δωμάτιο χωρίς πλυντήριο, για την περίοδο Απριλίου - Ιουνίου 2025. Με την τιμή του νερού να φτάνει τα 4,5 ευρώ το κυβικό, το νερό στη Μήλο έχει αποκτήσει χαρακτήρα «υγρού χρυσού», καθιστώντας το νησί ένα από τα ακριβότερα της χώρας.
Μαζί με τη Μήλο, οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες πολλών άλλων νησιών στην Ελλάδα βιώνουν παρόμοιες δυσάρεστες καταστάσεις. Η τιμολόγηση, η επάρκεια και το κόστος του νερού συνιστούν ένα «πικρό ποτήρι» που οι νησιώτες καλούνται να πίνουν. Οι υπερβολικοί λογαριασμοί είναι ολοένα και πιο συχνό φαινόμενο, και η ευθύνη αποδίδεται σε παράγοντες όπως η φυσική ανομβρία, η κλιματική κρίση, η αυξημένη ζήτηση λόγω τουρισμού, καθώς και τα αυξημένα κόστη παραγωγής και συντήρησης των αφαλατώσεων.
Δημοτικοί παράγοντες και κάτοικοι επισημαίνουν ότι οι πισίνες και οι κήποι συμβάλλουν στην κατάσταση αυτή, ζητώντας κλιμακωτές χρεώσεις ανάλογα με την κατανάλωση και κανόνες για τις πισίνες στα νησιά.
Η κατάσταση επιδεινώνεται με την αύξηση του τουρισμού. Καθώς η ζήτηση για νερό και το κόστος παραγωγής ανεβαίνουν, οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης αγωνίζονται να αντεπεξέλθουν στην καλοκαιρινή υπερφόρτωση. Συχνά, αδυνατούν να εκσυγχρονίσουν ή να συντηρήσουν τα δίκτυά τους, συσσωρεύοντας χρέη.
Στη Λέρο, για παράδειγμα, η εξάρτηση από υδροφόρα πλοία για την επάρκεια σε νερό έχει γίνει αναγκαία, ενώ στο Μεγανήσι οι διακοπές υδροδότησης είναι συχνές για να αποφευχθεί η πλήρης έλλειψη νερού. Στη Χίο, ο πληθυσμός το καλοκαίρι τριπλασιάζεται, με αποτέλεσμα να πλήττεται η υδροδότηση.
Στην Πάρο, η κατανάλωση νερού το πρώτο εξάμηνο του έτους αυξήθηκε κατά 34% σε σχέση με πέρυσι, με ποσοστό 10% αυτής να κατευθύνεται σε πισίνες και το 70% σε πότισμα κήπων.
Επιπλέον, η λειψυδρία και οι αυξημένες τιμές της αφαλάτωσης έχουν οδηγήσει σε αύξηση των λογαριασμών ύδρευσης μέχρι και 700%. Στη Νάξο, ιδιοκτήτης καθαριστηρίου κλήθηκε να πληρώσει 48.000 ευρώ για οκτώ μήνες, και οι κάτοικοι απαιτούν να μην επιβαρύνονται εξίσου με τους χρήστες πισινών.
Το κόστος του νερού έχει εκτοξευθεί, με παραδείγματα που αποδεικνύουν την επιβάρυνση που υφίστανται οι νησιώτες. Στη Ρόδο, η ΔΕΥΑΡ έστειλε λογαριασμό 80.000 ευρώ σε επιχείρηση, ενώ στα Κουφονήσια, οι λογαριασμοί για επιχειρήσεις κυμαίνονται από 3.000 μέχρι 29.000 ευρώ.
Έτσι, τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το ποιο έχει το πιο ακριβό νερό της χώρας, με το κόστος παραγωγής του νερού να συνδέεται άμεσα με τις υποδομές και την ποιότητα της αφαλάτωσης.
